Zondag 9 mei had ik weer een training in Assen en het weer was een beetje wisselvallig. Er werd gezegd dat het die dag ongeveer 20 graden zou worden en ik hoopte dus ook dat het de hele dag droog bleef, wat dus niet zo was. We hadden deze dag 5 sessies en ik reed in een redelijk volle groep waar ik wel blij mee was.
In de eerste sessie reed ik met mijn nieuwe pak. Ik ging deze sessie kijken hoe het pak nu zat nadat hij was teruggestuurd omdat het bij mijn elleboog veel te strak zat. Na de sessie vond ik nog steeds dat het pak erg strak om mijn elleboog zat waardoor ik niet lekker op mijn motor zat qua houding.
In de tweede sessie reed ik weer met mijn oude pak en toen vond ik dat ik er gelijk veel beter inzat. Ik vond dat ik veel beter naast mijn motor kon hangen en dat ik veel makkelijker van positie kon veranderen tijden het rijden. Ik keek verder vooral deze sessie naar mijn racelijnen en wat ik waar nog kon verbeteren, later remmen, dat soort zaken.
In de derde sessie was het aan het regenen wat ik zelf nogal vervelend vond. Ik had al genoeg in de regen gereden. Dinsdag 4 mei had ik namelijk ook training maar het was alleen maar aan het regenen dus ik vond er eigenlijk niet echt veel aan. Dat was dus ook de reden, naast dat het ook nog eens aan het onweren was, waardoor ik deze sessie niet mee reed.
In de vierde sessie was het nog een klein beetje aan het regenen maar de baan was ook al voor een groot gedeelte droog dus ik dacht “Laat ik deze sessie maar wel meerijden, kan niet veel misgaan toch?” Omdat ik nog nooit echt op een half droog, half natte baan heb gereden met de Yamaha moest ik wel een beetje wennen maar na een paar rondes wist ik wat ik wel en niet kon. Tegen het eind van de sessie kwam ik achter een groepje van 2 rijders die ik vrij makkelijk dacht in te kunnen halen. Ik had al geplanned hoe ik hun in zou halen maar alles ging toen in 0,5 sec. mis.
De rijder voor me verminderde opeens van snelheid (hij had geen brandstof meer). Ik reed zo dicht op hem dat ik niet snel genoeg kon reageren waardoor ik met mijn voorwiel zijn achterwiel raakte. Ik kon nog snel genoeg van mijn motor af vallen in de hoop dat ik mijn motor mee kon trekken zodat die met mij mee schoof maar dat was niet zo. Mijn motor kreeg weer grip en reed toen met 45 km/h frontaal tegen de bandenstapel aan terwijl ik met moeite van de grond afkwam omdat ik vol op mijn linker heup terecht kwam. Toen ik naar mijn motor keek dacht ik even dat de voorkant helemaal in de prak lag. De sessie werd gelijk stilgelegd met een rode vlag en ik was nogal heel erg gefrustreerd op de rijder voor me (ik wist toen nog niet dat zijn motor uitviel vanwege het feit dat hij geen brandstof meer had).
Terwijl Patrick met mij aan het praten was over de crash, is mijn vader met mijn motor bezig gegaan, die schade bleek heel erg mee te vallen. Daarom was ik verbaasd toen ik nog 1 ronde mocht rijden na mijn laatste sessie om te kijken hoe de motor reed. Gelukkig merkte ik geen rare dingen, hij reed goed. Het was dus alleen maar de kuib die beschadigd was. Met mij is alles inmiddels al weer goed. Heb nog een beetje last van mijn linker heup maar verder niks en ik hoop de volgende training weer gewoon mee te kunnen rijden.
